Onafhankelijkheidsdag

Gisteren was het onafhankelijkheidsdag in Costa Rica. En zoals dat hoort, betekent dat groot feest.

Het is een dag waarbij zo goed als iedereen vrij is. Meer nog dan op een gemiddelde zondag hier. Op zondag zijn de meeste winkeltjes nog wel open (toegegeven: niet de hele dag), maar op 15 september is zo goed als alles dicht.

In Heredia betekent onafhankelijkheidsdag een groot feest in het Central Park. Dus dat vond ik wel leuk om naartoe te gaan, om te kijken hoe en wat. Op de grote straat aan de noordkant van het Central Park was een continue stroom aan marching bands. Elke verschillende organisatie leek er wel een te hebben - alle scholen, verenigingen, sportclubs, alles kwam muziek makend en dansend voorbij. Er waren zelfs een paar steltlopers.

In het park zelf was niet heel veel te doen - er waren vooral mensen die even wilde zitten na het kijken naar de parade. Er waren wel een paar eetkraampjes, en er stonden een paar mensen in Micky en Minni Mouse kostuum - die zullen het wel flink warm hebben gehad.

Ik ben ook nog even de kerk in gegaan. Hier was ik van de week al eerder geweest, maar nu heb ik ook een paar foto's genomen.

Verder had ik op een kaart gezien dat er een spoorlijn door Heredia loopt. Natuurlijk was ik nieuwsgierig, en hoopte ik dat ik nog wat treinen op de foto zou kunnen zetten. Maar toen ik het spoor gevonden had, zag ik al snel dat dit niet veel meer gebruikt wordt, als het uberhaupt nog gebruikt wordt.

Hierna ben ik terug gegaan naar het park, en heb ik een bakje "churros" op (spreek uit: tsjurros). Dit zijn gefrituurde deegslierten met suiker. Het is best lekker - zeker als ze nog warm zijn - maar het is heel erg vet en heel erg zoet. Zeker niet iets voor elke dag dus.

Ik ben niet al te laat weer richting huis gegaan, want de wolken voorspelden weinig goeds. Het is per slot van rekening nog regenseizoen.