Wijze lessen

Inmiddels ben ik ruim een week in Costa Rica. En in die tijd heb ik een aantal hele goede lessen gehad, over het land, over de mensen, en over het verkeer.

Zoals ik eerder al zei, verkeersregels lijken suggesties. En dan heb ik het niet alleen over snelheids- en voorrangsregels, maar echt zo ongeveer alles. Belading van de auto/truck/vrachtwagen/trekker/motor, hoeveelheid mensen die je staand in de achterkant van je pickup-truck kan vervoeren (20...), maximum geluidsniveau (dit lijkt ongelimiteerd), enzovoorts.
Natuurlijk is het niet helemaal wettenloos. Over het algemeen rijdt iedereen aan dezelfde kant van de weg, rode stoplichten betekenen stoppen (maar alleen als het langer dan 2 seconden rood is), en ik heb nog niemand een telefoon zien gebruiken achter het stuur.
Maar hoe de voorrang op kruispunten geregeld is .. geen idee. Het beste idee wat ik tot nu toe heb is dat als je bij een kruispunt aankomt en toetert, je voorrang hebt. Als er twee auto's toeteren gaat degene die het hardste of het langste toetert voor.
Hoewel er relatief veel gelopen wordt (en erg weinig gefietst), hebben voetgangers maar weinig rechten. Hier en daar zijn zebra's, maar die steek je pas over als je echt zeker weet dat er van beide richtingen geen verkeer komt. Je houdt je aan de stoep, en als er geen stoep is, moet je ervoor zorgen dat je ten alle tijden opzij kan springen.

Costaricanen zien weinig gevaar. Regent het zo hard dat de weg veranderd is in een woeste beek, en is de maximumsnelheid 40 km/h, kan je best met 60 kilometer per uur, vlak voor een blinde heuvel iemand inhalen. En als je aan de dakgoot bezig bent (met 2 man op 1 ladder, erg gezellig), moet er wel wat meer gebeuren dan een flink onweer om je van die ladder af te krijgen.
Toch gebeuren hier vrij weinig ongelukken. En of dat ligt aan het feit dat het een zeer katholiek land is, en God een oogje dichtknijpt, of dat mensen toch nog goed opletten, zelfs al lijkt het er niet op, ik weet het niet. Maar zoals een collega me vertelde: "Ik rij gewoon alsof iedereen erop uit is mij te doden, en ik heb nog nooit een ongeluk gehad."

Het land zelf heeft me ook verbaasd. Vooral het concept regenseizoen - dat is iets wat we in Nederland niet kennen (en ga nou niet over de herfst beginnen, of over de lente, of over de zomer, of over de winter, een echt regenseizoen heb je hier). Het land zelf schijnt dit concept vrij serieus te nemen. Dat wil zeggen: Het regent hier zo goed als elke dag - en hoewel het tijdstip waarop het begint niet echt vast staat, is dit meestal zo rond een uur of 2, 3. Soms druppelt het een uurtje, soms krijg je enorme partijen regen.

Zo ook gisteren. Ondanks dat de afwatering in de stad vrij goed is (ze moeten wel), komen de diepste punten toch nog onder water te staan. Die punten zijn te herkennen aan het feit dat elk huis twee meter boven wegniveau gebouwd is. Voor OVSICORI zit zo'n punt. En toen het gisteren flink regende, heeft dit ook goed blank gestaan. Toen het water ruim een meter hoog was, besloot een bus erdoorheen te rijden. En niet zomaar een bus, een bus met gele stickers "Transporte de Estudiantes". Een schoolbus.
Deze kwam natuurlijk hopeloos vast te staan in het water, wat toch ook nog behoorlijk hard steeg. Binnen de kortste keren zag je alle kinderen op hun stoelen staan, omdat het water de bus in liep. Van alle kanten kwamen mensen aangewaad, die 1 voor 1 de kinderen op hun rug namen, en een nabijgelegen huis in dirigeerden. Dit moest vrij snel gebeuren, want het water steeg nog steeds. De laatste paar kinderen zijn al zwemmend uit de bus gehaald.

Van mijn collega's hoorde ik dat dit soort dingen vaker gebeuren. Niet met schoolbussen, maar er zijn al zat auto's en motoren op dit punt overleden. Binnen een paar minuten kwamen er ambulances aan rijden. De ambulanciers sprongen uit de ambulance en waadden het water in, om te kijken of er nog kinderen in de bus zaten. Dit was gelukkig niet het geval. Ook een brandweerauto was snel ter plaatse. Vanuit de brandweerauto werd een lijn gespannen naar het huis waar de kinderen zitten. Ambulanciers en brandweermannen werkten samen om de kinderen langs die lijn weg te krijgen uit het huis, en ze in een nabijgelegen cafetaria te zetten. De lijn was overigens langs de hoge wal langs de huizen, dus de meeste kinderen konden gewoon lopen. Op twee na, die gedragen werden en meteen de ambulances in gingen - ik gok een paniekaanval, maar hier heb ik verder niks van gehoord.

Terwijl de evacuatie in volle gang was, begon het water al wat te dalen. Langzaam maar zeker werd er steeds meer van de bus zichtbaar. Maar een van mijn collega's wist me te vertellen dat hij wel weggesleept zou moeten worden.

Al met al was het een geslaagde reddingsoperatie, en het geheel was met een kwartiertje voorbij. Het was zeer indrukwekkend om te zien. Maar ik kan me zo voorstellen dat er nu een schoolbus-chauffeur is die wat minder vriendelijke woorden van zijn baas heeft gehoord.


EDIT:
Inmiddels (9 september 2014) is mij verteld dat de hoeveelheid regen die er afgelopen vrijdag gevallen is wel degelijk uitzonderlijk is. Deze hoeveelheden regen komen slechts 1 of 2 keer per jaar voor, en de hoeveelheid is wat er normaal tijdens het regenseizoen in een maand valt.