Een lange reis

Het was nog donker in Maasland toen de wekkers gingen: 5:45. Snel douchen, ontbijten, en met alles ingeladen, de auto in. Op naar Schiphol. Het weer zat niet echt mee - regenachtig, druilerig, bepaald geen leuke laatste indruk van Nederland.

Op Schiphol ingecheckt. Balen: koffer te zwaar. Echt dingen eruit halen ging ook niet meer dus helaas moeten bijbetalen. Misschien dat ik iets moet verzinnen om dat op de terugweg te ontlopen..

Afscheid nemen van familie en Carina was lastig. Je gaat toch ineens een heel stuk van huis, alleen, en voor lange tijd. Maar de tijd tikte en ik kon niet heel lang blijven staan. Door de paspoortcontrole, en op naar de gate. Veiligheidscheck is op Schiphol blijkbaar pas aan de gate. Daar begonnen ze heel vroeg al mee: ruim anderhalf uur voor vertrek. Maar blijkbaar was het nodig om met iedereen apart te praten voordat we de security check ingingen.

De vlucht verliep verder soepel, ik zat aan het gangpad, achteraan het vliegtuig. Ik heb niet veel gedaan, wat gelezen, spelletje gespeeld op de in-flight entertainment. Al snel kwamen de flight attendants aan met de douaneformulieren voor in de VS. Ook al zou ik daar maar een paar uur blijven, moest dat toch worden ingevuld. Dat heb ik dan maar direct gedaan. Er waren overigens zat mensen die wachtten met invullen tot een paar minuten voor landing, en dan nog hulp nodig hadden met invullen. Dat snap ik echt niet, maar dat zal wel aan mij liggen.

In Atlanta was de rij voor de ESTA registratie erg lang. Er zaten ook maar twee mensen voor een volledig vliegveld. Ik had 3 uur en 20 minuten overstaptijd. Ik heb ruim 3 uur in de rij gestaan voor de ESTA. Toen moest ik nog door de douane, TSA, en had ik nog 15 minuten (voor vertrek: boarding was al lang begonnen toen ik nog in de rij stond) om mijn gate te vinden. Looptijd: 13 minuten.

Gelukkig nog net de vlucht gehaald, maar geen tijd gehad om even wat te eten. Het enkele broodje en een zakje pinda's aan boord van de vlucht naar San Jose was dus mijn avondeten.

In San Jose was de rij voor de immigratiedienst een stuk korter. En ze werkten gewoon ook nog door ook! Een visum is heel wat lastiger te verwerken dan een toerist die met vakantie gaat, dus ik heb wel een flinke tijd mogen wachten terwijl de immigratieofficier met mijn paspoort in de weer was. Uiteindelijk mocht ik binnen, en ik was zelfs nog bij de bagageband voordat mijn koffer er op lag. Sterker nog: ik heb langer op mijn koffer moeten wachten dan in de rij voor de immigratie.

Toen ik alles had kon ik door de douane. Dat wil zeggen: tassen de x-ray op, en dat declaratieformulier hoefde hij niet te zien. De taxichauffeur met mijn naam op zijn bordje vinden was nog een beetje lastig. Het moment dat je de aankomsthal in loopt staan er 20 man "Taxi, taxi" naar je te schreeuwen, en die staan het liefst voor degenen met de bordjes. Toch gelukt, en in een flink tempo (maximumsnelheid lijkt hier een suggestie te zijn) naar het hotel gebracht. Ingecheckt, en toen kon ik - na een reis van bijna 23 uur - naar bed.

Ik zal in een latere post mijn hotel beschrijven, dan heb ik daar ook foto's en dergelijken bij.